ผลงานการออกแบบของพงศ์ภัทร เผือกวัฒนะ จากมหาวิทยาลัยกรุงเทพ นำเสนอสื่อวีดีทัศน์สารคดีสั้น
เรื่อง Post Rock A Documentary Film ในบูธมีการจัดวางตัวอักษรชื่องานอย่างเรียบง่าย
มีกีต้าร์ไฟฟ้าตั้งอยู่ข้างๆโทรทัศน์อยู่หนึ่งตัว หูฟังสำหรับสองคน
สารคดีเริ่มต้นด้วยการ การสัมภาษณ์ผู้รู้ในวงการเพลงหลายท่าน ทั้งดีเจ นักดนตรีและเจ้าของค่ายเพลง
โดยฉายบทสัมภาษณ์สลับกับภาพการบรรเลงเพลงโดยวงดนตรี มิวสิควีดีโอ และภาพของบรรยากาศตาม
ธรรมชาติที่เข้ากับท่วงทำนองเพลง สารคดีจบด้วยการเปิดเพลงบรรเลง ที่ทำให้คนดูรู้สึกประทับใจ
เนื่องด้วยข้าพเจ้าก็เป็นหนึ่งในผู้เสพงานดนตรีโพสต์ร็อค ข้าพเจ้าจึงเข้าใจและรับรู้ได้ถึงความรู้สึกและความตั้งใจที่
เจ้าของผลงานใส่ใว้ในงาน อีกทั้ง็เป็ผลงานยังมีความลงตัวในด้านการตัดต่อ ลำดับภาพและเสียง มีมุมกล้องที่สวยงาม
อารมณ์ของดนตรีที่สะท้อนออกมาจากภาพ ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานที่ข้าพเจ้าประทับใจที่สุด
ในบรรดาผลงานทั้งหมดในงานปล่อยแสง 3
ในบูธมีป้ายชื่องานพร้อมซากอุปกรณ์จากเครื่องใช้ไฟฟ้าและอีเลคทารนิกส์สีขาวติดรวมๆกันบนผนัง
ด้านล่างจัดวางเครื่องประดับหน้าตาประหลาดที่ทำจากชินส่วนภายในของซากเครื่องใช้เหล่านั้น
เครื่องประดับที่นำเสนอมีทั้งกำไลข้อมือ แหวน หรือสร้อยคอที่ล้วนมาจากอุปกรณ์อิเลคทรอนิกส์
ทำให้รูปร่างของเครื่องประดับมีหน้าตาแปลกออกไป ด้านล่างเครื่องประดับจะมีป้ายกำกับว่า
แต่ละชิ้นมาจากซากวัสดุที่เป็นอันตรายและอาจกลายเป็นส่วนหนึ่งที่ก่อให้เกิดมลพิษได้อย่างไร
จากทรวดทรงที่แปลกตาทำให้ข้าพเจ้าประทับใจและอยากจะมีเครื่องประดับเหล่านี้ไว้ใช้ในชีวิตประจำวันบ้าง
จากของที่เป็น ‘ซาก’ อีกทั้งยังจัดเป็นของที่เป็นขยะมลพิษที่ล้นโลก ถูกนำมาผสมผสานให้เกิดรูปแบบใหม่ๆ
นำเสนอในรูปแบบของเครื่องประดับ นอกจากจะเป็นการนำกลับมาใช้ใหม่แล้ว ข้าพเจ้าคิดว่าอีกนัยหนึ่ง
ผู้ออกแบบอยากจะบอกว่า ขยะเหล่านี้ มีมากจนสามารถเอามาทำเป็นเครื่องประดับที่มนุษย์ใช้ตกแต่งตนเองได้แล้ว
ซึ่งนับเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงเพราะเครื่องประดับในโลกใบนี้ มีหลากหลายมาก หากขยะอิเลกทรอนิกส์นี้
มีจำนานมากเท่าเครื่องประดับจริง ก็นับเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงอยู่เหมือนกันว่าต่อไปในอนาคต
โลกใบนี้ จะดำรงค์อยู่ได้อีกนานเท่าไรกัน
สวัสดี ขวัญ
ตอบลบเราเป็นเจ้าของงานตัวพิมพ์ไทย
พอดีบังเอิญผ่านเข้ามาเจอ
ไม่นึกว่าจะมีคนชอบงานเราด้วย :D
ขอบคุณมากๆจ้า